Niall. ♥

Hejka kochani.
Na początek należą się Wam ogromne przeprosiny, pewnie już się domyślacie za co. No właśnie, za to że tak długo nie pisałam. Niestety mój komputer odmówił współpracy i po prostu się ZEPSUŁ. Tak więc wszelkie skargi i zażalenia dotyczące bezsensowności i kompletnego braku jakiegokolwiek przesłania w tym imaginie możecie zwalić na mojego kochanego laptopa! Przez niego byłam zmuszona napisać coś na szybko, bo na gg i tt już mnie zamęczali. -.-
No ale kocham Was. <3
KLIK.♥



   Ze snu wybudziło mnie ciche pobrzdąkiwanie Nialla na gitarze. Przetarłam oczy i usiadłam na łóżku, kierując swój wzrok na tego cudownego blondyna z którym od jakiegoś czasu miałam okazję mieszkać.
   [T.I.] Horan... Niewiarygodne, że już za jakiś czas będę mogła podpisywać się tym nazwiskiem. Że już za kilka miesięcy ten dom będzie moim domem, a chłopak w którym podkochiwałam się odkąd skończyłam sześć lat będzie moim mężem. I będziemy razem na zawsze.
   Nasze oczy się spotkały. Widząc intensywne spojrzenie Nialla przypomniałam sobie wszystko z dzisiejszej nocy. Kilka godzin namiętności, chyba najlepszych w moim życiu.
   Przysunęłam się do blondyna i objęłam go rękami za szyję. Sunęłam rękami po jego umięśnionym torsie, zapamiętując każdy szczegół.

- Wyobrażasz sobie nas za kilka lat? - spytałaś chwytając go za rękę.
- Hm, chyba tak. Będziemy się nadal co trochę spotykać. Pewnie ty znajdziesz sobie męża, ja żonę... - odparł.

   Nie mogłam uwierzyć w jego słowa. Wydawało mi się, że jesteśmy idealną parą, a teraz nagle okazuje się, że pan Horan bierze nasz związek za jakiś pieprzony przelotny romans.

- Mhm - odparłam tylko i gwałtownie się od niego odsunęłam.

- Ej [T.I.], spokojnie - zaśmiał się i wystawił rękę żeby pogłaskać mnie po policzku, jednak szybko go odepchnęłam. - Przecież żartowałem - zmarszczył czoło i odłożył gitarę.

- Niall, na takie tematy się nie żartuje - obruszyłam się i spuściłam wzrok żeby tylko nie patrzeć mu w oczy.

   Pierwsza fala wściekłości już mnie opuściła. Teraz byłam tylko trochę nadąsana, ale nie zła. Mimo wszystko nie chciałam pokazać Niallowi że się nie gniewam, a wiem że gdybym na niego spojrzała, byłoby już po mnie. Może gdyby nosił papierową torbę na głowie byłoby mi łatwiej.

- Księżniczko... - wyszeptał, delikatnie muskając ustami moje usta. 

   Mocniej zacisnęłam powieki, byleby tylko na niego nie patrzeć.

- Popatrz na mnie kochanie - poprosił, a kiedy nie zareagował, ujął mój podbródek w obie dłonie i delikatnie mnie pocałował. 

   Dobra, wymiękłam. 

   Otworzyłam oczy i od razu rozpłynęłam się w intensywnie niebieskich tęczówkach Nialla. Boże, dlaczego on jest taki zniewalająco idealny?

- Patrzę - uśmiechnęłam się.

- Cieszę się - odparł. - [T.I.], zrozum, to był tylko głupi żart...

- Bardzo głupi - przerwałam mu i skrzyżowałam ręce na piersi.

- Bardzo głupi, masz rację, a ty za bardzo się nim przejęłaś - zaśmiał się. Spojrzałam na niego z ukosa. 

- Nie pogrążaj się, Horan - wycedziłam.

- Ale [T.I.], to nie powinno mieć znaczenia, bo liczy się tylko to, że cię kocham - uśmiechnął się delikatnie i powoli przejechał kciukiem po mojej dolnej wardze. - Najmocniej na świecie. I mam nadzieję że z wzajemnością.

   W odpowiedzi delikatnie pokiwałam głową i zamknęłam oczy czekając na pocałunek. 

   Nie nastąpił.

   Zdezorientowana otworzyłam oczy i zobaczyłam przed sobą czerwone pudełeczko w kształcie serca. Przeniosłam wzrok na Nialla. Uśmiechał się, ale był trochę przestraszony.

- Nie wiedziałem czy to odpowiedni dzień, ale..

- Tak głupku, tak! - krzyknęłam i pocałowałam go tak czule jak jeszcze nigdy wcześniej.

   No. I jest pięknie. 

A.♥