Nialler. 2 ♥

DZIĘKUJĘ ZA TE PONAD 100.000 wejść!!! JESTEŚCIE NAJLEPSI <3
Druga część. :D Pisać trzecią?
No.. mam nadzieję, że się wam spodoba... NICE DAY TODAY. W ogóle.. jutro mam kolejny konkurs, TRZYMAJCIE KCIUKI moje kochane Paróweczki! ;*
Z Dagą, Dagą, Dagą. Kocham cię głupku! ♥
KLIK.♥ 


   Następnego dnia obudziłaś się bardzo wypoczęta i pełna entuzjazmu. Wyskoczyłaś z łóżka jak z procy, wygrzebałaś z szafy legginsy i luźny sweter i poleciałaś do łazienki się ubrać. Na dole [I.T.P.] szykowała śniadanie. Naleśniki.

- O matko, ale to pachnie - wymruczałaś i zaczęłaś wciągać zapach smażących się naleśników. - Jesteś bogiem, uświadom to sobie.
- Ależ ja o tym wiem - zaśmiała się i zrzuciła porcję naleśników na talerz. - Siadaj i jedz zanim wystygną.
- Nie musisz dwa razy powtarzać. Mówiłam już, że cię uwielbiam?
- Wspominałaś...

   Zaśmiałaś się i zaczęłaś jeść.
   Kiedy już skończyłaś, poszłaś do swojego pokoju na górę i skończyłaś wypakowywać rzeczy z walizek. Potem zerknęłaś na wyświetlacz telefonu. Dwanaście nieodebranych połączeń od nieznanego numeru. A potem zerknęłaś na zegar. 12:17. Czego Niall (bo obstawiałaś, że to on) chciał od ciebie tak wcześnie?
   Oddzwoniłaś.

- Tak? - odezwał się ciepły głos w słuchawce.
- Cześć Niall – odparłaś wesoło.
- Cześć [T.I.], jak ci się spało?
- Nawet dobrze, tylko krótko - zaśmiałaś się.
- Masz jakieś plany na dzisiaj?
- Nie – odparłaś. - Chociaż wiesz, miałam zamiar pomóc [I.T.P.] w robieniu czegoś tam.. Zapomniałam nawet czego.
- Ja z miłą chęcią ci w tym pomogę - zadeklarował. - Cokolwiek to jest.
- Co ja bym bez ciebie zrobiła? - zaśmiałaś się. - To o której będziesz?
- Za godzinę – odparł. - To do zobaczenia niedługo. Wezmę Liama, ucieszy się.
- Do zobaczenia – odparłaś i rozłączyłaś się.

   Zbiegłaś na dół i powiedziałaś [I.T.P.], że za chwilę wpadną Niall z Liamem. Ona tylko lekko pokiwała głową i wróciła do robienia naleśników.

- Niall jest słodki - powiedziałaś i usiadłaś naprzeciwko niej. - Prawda?
- Ty też jesteś słodka - zaśmiała się. - Pasujecie do siebie - powtórzyła po raz setny od wczorajszego wieczora.
- Nie mów już tak, bo zaczynam w to wierzyć - skarciłaś ją.
- Taka prawda - zaświergotała [I.T.P.]

   Zadzwonił dzwonek do drzwi. Niechętnie wstałaś z krzesła i poszłaś otworzyć chłopakom. Gdy zobaczyłaś uśmiechniętą twarz Nialla, serce jakoś nietypowo załopotało w twojej piersi. Przykleiłaś banana na twarz i mocno przytuliłaś blondyna na powitanie.

- To w czym mamy pomóc? - spytał Liam podążając w stronę kuchni.
- W robieniu porządków - zaśmiała się [I.T.P.] i obdarzyła swojego chłopaka czułym pocałunkiem. - To my z Liamem zostaniemy w domu, a wy pójdźcie odśnieżyć podjazd. No dalej, dalej!

   Zmarszczyłaś nos i spojrzałaś na stojącą w kącie łopatę. Niall podszedł do ciebie i stanął obok ze skrzyżowanymi rękami.

- To bierzemy się do dzieła... - westchnął i wziął łopatę do ręki.
- Taak... - wydukałaś.

   Ubraliście się i wyszliście na dwór. Niall spojrzał na podjazd, potem na łopatę, a następnie znowu na podjazd.

- On jest zupełnie czysty - stwierdził. - Przecież tu nie ma co odśnieżać! Wrobili nas!

   Zaśmiałaś się. Niall zrobił minę smutnego dzieciaka. Rzucił łopatę na ziemię i włożył ręce do kieszeni kurtki.

- Ej... To skoro oni tam sobie sprzątają w domu, a my nie mamy niczego do roboty... - zaczął cicho i delikatnie się do ciebie przysunął. - Może poszlibyśmy na spacer?
- Spacer powiadasz? - spytałaś, chwytając go pod ramię. - A więc prowadź.

   Szliście szerokimi ulicami rozmawiając o wszystkim i o niczym i z każdym kolejnym krokiem zakochiwałaś się w tym uroczym blondynie coraz bardziej. Zatapiałaś swój wzrok w jego szafirowych oczach i malinowych ustach, które tak bardzo chciałaś pocałować.
   Niall szedł obok ciebie i opowiadał o swojej rodzinie, znajomych, planach na przyszłość. Słuchałaś go jak zaklęta, próbując zapamiętać każde słowo.
   Robiło się coraz ciemniej i zimniej. Nieśmiało przysunęłaś się do chłopaka i spojrzałaś mu prosto w oczy.

- Zimno? - spytał otaczając cię ramieniem.
- Jak cholera - zaśmiałaś się.
- Biedactwo moje kochane - wyszeptał i delikatnie pocałował cię w czubek głowy. Zadrżałaś z ekscytacji. - Chyba rzeczywiście jest ci zimno - zmartwił się.

   Nie odpowiedziałaś, tylko smutno pokiwałaś głową. Niall przystanął na chwilę i mocno cię przytulił, tak jak tylko on potrafi. Z głośników w jakiejś pobliskiej restauracji leciała jedna z twoich ulubionych piosenek. Wtuleni w siebie kołysaliście się w jej rytmie. Niall śpiewał pod nosem, opierając podbródek na czubku twojej głowy.

- Śliczna jeste... - zaczął Niall. - Śliczna dzisiaj pogoda.
- Kłamiesz kłamco - dałaś mu pstryczka w nos. - Jest zimno jak nie wiem co.
- Może i kłamię - zarumienił się.
- No to nie kłam, tylko powiedz to co miałeś powiedzieć.
- Śliczna jesteś - wyparował i zanim zdążyłaś cokolwiek powiedzieć, czule cię pocałował.

   Oddałaś pocałunek raz, potem drugi raz, potem trzeci raz... Nie chciałaś przestać. A potem nagle przypomniało ci się, że jest zimno i chcesz już wracać do domu.

- Niall...- zaczęłaś cicho.
- Przepraszam [T.I.], ja naprawdę nie chciałem, naprawdę - jąkał się.
- Cicho bądź głupku - cmoknęłaś go w policzek. - Wracajmy już, zaraz mi nos odmarznie.

   Niall zaśmiał się i pocałował twój zmarznięty nosek. Przytuliłaś się do niego. Wtuleni w siebie szliście przez ciemne i puste ulice, nie przejmując się niczym ani nikim.
   Czułaś się jak w raju.

A.♥